In het afstudeerproject “SOCIAL MEDIA ALS WOONGEBOUW; utopie of dystopie?” onderzocht Jeppe de implicaties van de opkomst van sociale media op de privacybenadering van onze huidige samenleving. Wat volgde was een kritische beschouwing van onze privacybenadering.
Vroeger was privacy gebaseerd op de verdeling van publieke domeinen en privé domeinen. Met de komst van digitale technologieën is deze verdeling achterhaald geworden. Doordat we in onze privé domeinen gebruik maken van digitale technologieën (zoals telefoons en laptops) die zich meer op het publieke domein bevinden, nemen we die publieke domeinen mee in onze privé domeinen. Andersom werkt het precies hetzelfde. Onze privé gegevens die we opslaan op bijvoorbeeld een telefoon, nemen we ook weer meer het publiek domein in. Onze privacybenadering moeten we dus gaan heroverwegen.
Om het bewustzijn te vergroten en de onwetendheid die er is ontstaan weg te nemen op dit groeiende probleem, heeft Jeppe de complexiteit geprojecteerd op een fysiek architectonisch object. Op deze manier wordt de complexiteit meer herkenbaar gemaakt, in de hoop een zekere bewustwording bij gebruikers van moderne technologie te vergroten.
Het gebruik van sociale media kan worden samengevat in het hebben van drie keuzes; profiteren van alle voordelen, maar het verwaarlozen van al onze privacy; profiteren van enkele voordelen van sociale media, enige mate van privacy hebben, maar hierbij een hele hoop moeite moeten doen; en om het helemaal niet te gebruiken en daardoor volledige privacy te behouden. Dit impliceert gelijk een zekere onevenwichtigheid in de macht tussen gebruikers en aanbieders van sociale media.
Met behulp van een verlaten pand in het centrum van Eindhoven zijn deze drie keuzes vertaald in een architectonisch ontwerp. Architectuur als metafoor voor het gebruik van sociale media dus. Het resultaat: een nogal dystopisch ontwerp met een utopische uitstraling.
