De Kerk

Behoud van de kerk als ontmoetingspunt en markante plek in het kerkdorp Oostelbeers; behoud door nieuw gebruik!

Samen met onder andere de inwoners van Oostelbeers, Stichting Dorpshuis Oostelbeers, de Parochie, gemeente Oirschot en De Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed hebben we ons ingezet om zowel de Rijksmonumentale kerk als een ontmoetingsruimte (dorpshuis) voor Oostelbeers te behouden.

Het resultaat is dit ‘dorpshuis nieuwe stijl’. Een café gedeelte, vergaderzalen en een grote multifunctionele zaal.
Het dorpshuis deel met café en terras steekt voor een deel de kerk in en voor het andere deel komt het buiten de oorspronkelijke kerkmuren naar buiten. De volledig glazen pui zorgt voor een mooi contact met het kerkplein. De nieuwe invulling van het dorpshuis werkt in de kerk als een balkon voor de multifunctionele zaal.

De kerk is volledig gerenoveerd en voorzien van duurzame technieken om te verwarmen en ventileren. Allemaal weggewerkt in en onder de nieuwe vloer, zodat het prachtige oorspronkelijke karakter van de kerk (met de muurschilderingen, gewelven en gebrandschilderd glas-in-lood) behouden is gebleven.

Oostelbeers is een letterlijk een kerkdorp. Al in 1207 wordt de kerk van Oostelbeers genoemd. Nog steeds staat de middeleeuwse ‘oude toren’ in het veld, op de plek van het middeleeuwse Oostelbeers. In 1672 wordt na het verbod op de katholieke kerk een schuurkerk (werd gedoogd) betrokken op de hoek van de huidige Driehoek met Kerkstraat. In 1853 wordt een nieuwe kerk gebouwd, waarvan nu alleen de toren nog staat. In 1934 wordt de huidige ‘Heilige Andreas en Antonius van Paduakerk’ gebouwd naar ontwerp van M. van Beek, met wandschilderingen, glas-in-lood en tegeltableaus van Charles Eyck. In 2015 werd het rijksmonument door het bisdom uit de eredienst onttrokken.

This error message is only visible to WordPress admins
Error: Connected account for the user bouwkunst.eu does not have permission to use this feed type.